Op maandagmorgen zeven uur staat Leo Koppelaar voor de deur om samen naar Schiphol te vertrekken. Doel een reis van 12 dagen naar Cambodja. De bedoeling is dat wij een week met de directie van de organisatie “ De Brug “ optrekken om projecten te bezoeken die met geld van AFAS zijn ontwikkeld. De Brug heeft in Cambodja een vrijwilligers organisatie die Spie-en (‘de Brug’ in Khmer) heet. Na deze week zullen wij nog enkele dagen uitrusten van het vele reizen. Op zaterdagmorgen 21 januari hopen wij weer in Nederland te zijn.
De vlucht naar Singapore was lang maar ging snel voorbij. Goede gesprekken, de toespraakjes voorbereiden en proberen een “tuk” te doen. Wat opvalt is de geweldige service van Singapore Airlines klantgericht en altijd een vrolijke lach. Wij vliegen op Singapore door naar Phnom Penh, dit duurt nog bijna 4 uur door een tussenstop. Wat een gedoe om het land in te komen. Er moet een visum worden aangevraagd waar heel veel mensen zich mee bemoeien. Een workflow van acht (!) mensen die de tijd hebben. Wij worden hartelijk ontvangen door de mensen van de Brug en Spie-en. Wij gaan mee naar het nieuwe kantoor wat net is opgeleverd. De plannen worden doorgesproken, het nieuwe kantoor bezichtigd wij krijgen allebei een ‘Kramar’ (Cambodjaanse duizend-dingen-doek) met daarop geborduurd het Spie-en logo en het motto van Spie-en “de liefde is het belangrijkst, want liefde duurt het langst” als welkomstgeschenk. De doek is voor van alles en nog wat te gebruiken, ook als hoofddoek. Leo weet de kramar te waarderen….
Op woensdag gaan wij ons verdiepen in Cambodja. Wij bezoeken het genocide museum Tuol Sleng en maken kennen met de gruwelijkheden die hier dertig jaar geleden (1975-1979) hebben plaatsgevonden. Wij worden stil van de foto’s, de afbeeldingen de kamers. Wat kunnen mensen elkaar aan doen. De oorlog door Pol Pot (Rode Khmer) was zinloos en gericht op de eigen bevolking. Er werden 2 miljoen mensen vermoord.We gaan daarna naar ons hotel om even uit te rusten…wij hebben het nodig. Om vijf uur gaan wij met de toek-toek naar de River Side om te wandelen en te ete. Om half negen liggen wij voldaan op bed.
Dit zijn 10-tallen foto’s van de 20.000 mensen die hier vermoord zijn.
Wij bezoeken de Killing Fields de plek waarop vele massagraven zijn gevonden. Er hangt hier een vreemde sfeer, het is stil, mensen zijn verbijsterd. Ook wij weten niet goed wat je hier mee moet. Een speciale plek waar kleine kinderen werden gedood. Wat een gekke wereld…
Piet samen met Frits (directeur De Brug)
Wij zijn blij dat wij kunnen lunchen en bezoeken de Russische markt. Je weet niet wat je hier allemaal ziet. Een enorme hal met alleen maar handel. Van vis, vlees tot schoenen en gereedschap. Hier aan zie je de Aziatische genen van werken, handelen en opbouwen. Phnom Penh is in 30 jaar tijd een drukke stad geworden met veel verkeer en handel. De tegenstellingen zijn groot. Zo verdient een timmerman 65 dollar cent per uur, een vuilnisman 1 dollar per dag. Er zijn ook mensen die veel meer verdienen wat blijkt uit de grote auto’s die er rijden. Wij worden opgehaald om wat meubilair voor het Spie-en kantoor te kopen. Een bankstel en twee koelkasten. Twee medewerkers van Spie-en gaan mee, Leo waagt zijn leven door op achter op een brommer te stappen. Denk er om het is hier een verkeer waar je niets van snapt…alles rijdt door elkaar heen en toch gaat het goed…Wij slagen met de inkoop en doen zo een kleine bijdrage aan de inrichting van het geheel.
Wij gaan naar het hotel om wat te rusten en morgen voor te bereiden. Wij gaan naar Takeo voor de opening van het irrigatie project O-tama. De minister van landbouw is aanwezig en zal een toespraak houden. Piet moet namens de sponsor AFAS een verhaal vertellen. Dit moet je goed voorbereiden omdat alles vanuit het Engels moet worden vertaald. Wij gaan vroeg eten en naar bed. Morgen half zeven vertrekken wij het wordt een lange dag met veel indrukken
Leo en Piet
11 januari 2012